w roku 2018 Sąd Najwyższy jednoznacznie stwierdził, że rozstrzygając czy dane postanowienie umowne ma charakter niedozwolonego bez znaczenia pozostaje sposób wykonywania umowy.
W treści uzasadnienia wprost zapisano, iż oceny, czy postanowienie umowne jest niedozwolone (art. 3851 § 1 k.c.), dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy. Sąd Najwyższy potwierdził, że wykładnia językowa art. 3851 § 1 zdanie 1 k.c. nie stwarza podstaw do przyjęcia, że w ramach oceny abuzywności postanowienia istotny jest sposób jego stosowania przez przedsiębiorcę. Przeciwnie, skłania ona do wniosku, że decydujące znaczenie ma nie to, w jaki sposób przedsiębiorca stosuje postanowienie i dla kogo jest to korzystne, lecz to, w jaki sposób postanowienie kształtuje prawa i obowiązki konsument. Czyli mówiąc wprost – umowę kredytową badamy według stanu z chwili jej zawarcia. Jest to o tyle istotne, iż bez znaczenia pozostaje kontekst, jak bank później umowę realizował. Pomoc frankowiczom.
Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 20 czerwca 2018 r., sygn. akt III CZP 19/17 odniósł się również do dorobku orzeczniczego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. SN podkreślił, że wyrok zapadły w ramach kontroli abstrakcyjnej stanowi prejudykat dla kontroli indywidualnej. Ponadto rażące naruszenie interesu konsumenta musi być wykładane w zgodzie z treścią Dyrektywy 93/13/EWG jako znaczące, duże – a nie rażące w sensie wyjątkowe czy ogromne.
Sąd Najwyższy Po Stronie Frankowiczów
Sąd Najwyższy uznał także, że wadliwej umowy „frankowej” kredytu we frankach nie da się następczo naprawić. Odniósł się do różnych narzędzi stosowanych przez banki, a głównie do proponowania przez banki konsumentom aneksów do umów kredytowych. Często ich założeniem było wprowadzanie określonych powiązań stosowanych kursów z kursami rynkowymi czy też dokonywanie się rzekomej zmiany charakteru kredytu z kredytu indeksowanego na walutowy.
Sąd Najwyższy określił katalog sytuacji, w których aneksów nie można za działania naprawcze, a katalog ten wyłączył większość aneksów podpisywanych w ramach umów kredytów udzielonych w franku szwajcarskim.
Sąd Najwyższy Frankowicze
Bez wątpienia uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2018 r., sygn. akt III CZP 29/17 uznać należy za kluczową, a w pewnych kwestiach nawet przełomową na polu walki z bankami. Oczywiście orzeczenia tego nie można rozpatrywać w kategorii leku na wszelkie zło, gdyż wiele zagadnień wciąż należy uznać za sporne. Jednakże frankowicze zyskali solidny oręż w dochodzeniu swoich praw przed sądami. Kredyty we frankach kancelaria Warszawa.